หลังจากที่ฮิคารุจบไปตั้งหลายปีแล้ว ก็แทบจะไม่มีการ์ตูน อนิเมะเรื่องไหนที่เล่าเรื่องเกี่ยวกับหมากล้อมอีกเลย (หรือมี แต่น้อยมากๆๆๆๆๆ) ผิดกับฝั่งหมากรุกญี่ปุ่นหรือโชงิ ที่มีมีเดียต่างๆ ผุดขึ้นมากมาย เท่าที่แอดมินรู้จักก็มีเรื่องตราบวันฟ้าใส การ์ตูนหอพักโชงิที่ไปไม่รอดในโชเน็นจัมป์ และการ์ตูนเรื่องนี้
.
การ์ตูนเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของนักหมากรุกหนุ่มวัย 16 เจ้าของตำแหน่งริวโอ (เป็นตำแหน่งระดับสูงของหมากรุกญี่ปุ่น อารมณ์ประมาณฮงอินโบของหมากล้อม) ที่อยู่ๆ ก็มีเด็กผู้หญิงวัยประถมโผล่มาที่บ้านเพื่อขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของเขา
.
แม้จุดหลักๆ ของเรื่องจะเกี่ยวกับแนวโลลิคอน เด็กผู้หญิงวัยประถมซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ใช่ว่าจะมุ่งไปทางนั้นอย่างเดียว เรายังได้ติดตามตัวละครเด็ก (ลูกศิษย์ของริวโอ) ที่มุ่งมั่นทำตามความฝัน ค่อยๆ เรียนรู้ พ่ายแพ้ สะสมความเจ็บปวด ผ่านสิ่งต่างๆ และขัดเกลาตัวเองจนพัฒนาฝีมือขึ้นมาได้
.
แอดมินชอบความเร่าร้อน (ได้รับพลังไม่ต่างฮิคารุเลยทีเดียว) จากการ์ตูนเรื่องนี้ คำว่า “จะแพ้ไม่ได้” “ถึงคู่ต่อสู้จะห่างชั้นกับเรามากแค่ไหนก็จะสู้ให้ถึงที่สุด” มันคือความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าต่อชัยชนะ ที่เป็นสิ่งสำคัญมากไม่แพ้กันเวลาที่เราเล่นหมากล้อม แอดมินคิดว่าถ้าหากเราสามารถมีสิ่งๆ นี้ และไม่ลืมมันในทุกๆ การแข่งขัน ก็น่าจะพัฒนาตัวเองไปได้ไกลขึ้นกว่าเดิมมากๆ
.
อีกเรื่องคือความเป็นครู ในช่วงหลังแอดมินเองก็ได้ทำหน้าที่สอนหมากล้อมเพิ่มมากขึ้น ได้เจอเด็กหลากหลายรูปแบบ ค่อยๆ เรียนรู้วิธีการสอน การถ่ายทอด และได้เข้าใจความเป็นครูมากขึ้น ตัวละครริวโอในเรื่องค่อยๆ สอนความเป็นครูให้กับแอดมิน บอกวิธีการสอน การรับมือ การแก้ปัญหา และไม่ลืมที่จะสอนเป้าหมายสำคัญของการสอน นั่นคือ “เราจะทำให้ลูกศิษย์ของเราดีขึ้นได้อย่างไรบ้าง” ไม่ใช่สอนในเรื่องทักษะหมากล้อม แต่รวมไปถึงวิธีคิด ทัศนคติ รวมไปถึงการดำเนินชีวิตของเด็กด้วย
.
โดยรวมแล้ว ถือเป็นอนิเมะที่ดี ดูสนุก ได้รับแรงบันดาลใจ และคงดูซ้ำเพื่อหาสาระที่ซ่อนเอาไว้ได้อีกหลายๆ รอบ แอดมินชอบประโยคที่ตัวละครเอกพูดในเรื่องมากๆ ประมาณว่า ถึงแม้ทุกๆ คนจะมุ่งมั่นแข่งชัน ฟาดฟันกันเพื่อชัยชนะ แต่นั่นเป็นสิ่งที่เรายอมรับกันอยู่แล้ว ทุกคนแข่งขันกันเพื่อขัดเกลากันและกัน เราแลกเปลี่ยน มอบมิตรภาพให้แก่กันผ่านการเล่นโชงิ (และหมากล้อม)
.
ถือเป็นเรื่องดี ที่หมากกระดานแบบนี้ทำให้เราได้มาเจอกัน.
zupiset 